Translate my blog

maandag 16 januari 2012

Tantra ... wat vooraf ging


gebroken voet van Pavel de Tsjech


De eerste dagen van januari liep ik letterlijk tegen allerlei nieuwe dingen aan. Ik deed 's ochtends een keertje een 'tantrameditatie' mee. En ik was meteen verkocht. 
Tantra? In godsnaam, Joey!
Yes, tantra. Eerst en vooral omdat ik ergens voelde dat ik daar iets te leren had. Anderzijds, toegegeven, gaf een niet onknappe buurman (ik liep onverwacht tegen hem aan) me een duwtje naar dit soort meditatie toe. Feit blijft wel: ik ben ermee doorgegaan, hij is ermee opgehouden.

Maar ik loop vooruit op de dingen. Terug naar af: de eerste dagen van januari liep ik letterlijk tegen allerlei nieuwe dingen aan. Ik deed 's ochtends een tweede en een derde keer een tantrameditatie. En dan hoorde ik van een 2-daagse workshop Tantra Dans met de Russische Maya en een 5-daagse workshop in Tantra Yoga en meditatie. Leraars: de Russische Tanhit en de Nederlander HariPrem (betekenis: goddelijke liefde). Op de affiche:  ‘Tantric Group. “Meeting”. This group will help you to get a pleasure of male and female meeting at the level of consciousness. It is a divine meeting with your true desires in the rhythm of love and joy, and the space ‘to be’, ‘to live’ and ‘to love’. 
 
Absoluut en totaal zweverig allemaal. En toch: op één of andere vreemde manier had ik het gevoel dat deze workshops op mij net het omgekeerde effect zouden hebben: me zouden 'gronden', 'aarden' of hoe je het ook wil benoemen. Iets zei me dat dit helemaal mijn ding zou zijn. Om kort te gaan: een belangrijke keuze diende zich aan. Had immers al een busticket naar Bangalore voor een meditatieretraite van 10 dagen. Damn! Kies ik voor een zoveelste operatie van mijn geest, het harde werk in stilte en uithouding, of kies ik voor een shortcut via het lichaam? Na enkele uren wikken en wegen koos ik voor het laatste, nieuwsgierig als ik was naar die onbekende werelden die in mijn lichaam opgeslagen liggen. Laat ik maar eens komaf maken met blauwdrukken van pijn en angst. Laat ik mezelf (nog) maar eens in de ogen staren. 

'Ik blijf', zei ik tegen Evi mijn levenslange vriendin en kamergenoot hier in Goa. En dan: paniek! Is dit wel de goede beslissing? Kan ik niet beter bij mijn planning blijven? Kan ik niet beter alsnog op die bus springen?
'Dit is India', zei Evi, 'je kan hier niets plannen. Van zodra je iets plant, komt er iets anders op je weg.' En toch, de spanning om het niet vertrekken, bleef hangen tot in de avonduren.  De reis naar Bangalore zou een avontuur geweest zijn, maar eenmaal daar, wist ik perfect wat me te wachten zou staan omdat ik al eerder dit soort meditaties deed. Het klinkt contradictorisch, maar door te blijven maakte ik een enorme sprong in het duister. Want okee, ik had dan misschien twee ochtenden tantrameditatie gedaan, een workshop van vijf dagen is nog andere koek. 

Het licht in de ogen

‘Mag ik een foto van je ogen nemen?’ vroeg Pavel-met-de-gebroken-voet me de volgende ochtend. Ik bracht hem zonet op de hoogte van mijn beslissing.
‘Waarom?’
‘Persoonlijk project. Probeersel. Ik wil vastleggen hoe het licht in je ogen de komende vijf dagen gaat veranderen. Elke dag wil ik een foto van je ogen nemen. Als dat goed is voor jou?’

Ik knikte als antwoord. We wandelden het zonlicht in waar hij een eerste foto nam. Een foto van twee ogen. Met daarin een bepaald licht.
‘In je ogen zal ik transformatie zien. Ik zag het eerder al bij tientallen vrouwen. Bij jou gaat dat niet anders zijn.’

Ik zei niets. Ik wist slechts dat ik me met deze workshops op volslagen onbekend terrein begaf. Even tussendoor: tantra is Sanskriet voor ‘body’, lichaam. Dieper lichaamswerk  en meditatie vind je niet. En ja, in deze workshops vond ik een heleboel antwoorden op vragen. Ik vond connectie tussen lichaam en geest, tussen vrouw en man, yin en yang, maan en zon, donker en licht ... Want alles is altijd met elkaar verbonden, alles brengt alles in beweging, niets kan zonder elkaar. Alles is één.

WORDT VERVOLGD 
(ook het verhaal van de buurman, ja, dat ook)


Evi en ik voor een hartjesmuur - van tantra nog geen sprake:-)





1 opmerking:

  1. Ik herinner me nog de dagen dat dat woordje tantra mij ook zo aantrok... Had er voorheen een heel beperkt, onzuiver beeld van. Voorbije zomer heb ik het gaan verkennen. Een week lang in de Ardennen met een twintigtal mensen. Ik was bijna de jongste. Een paar weken vooraf had ik al eens een mannenweekend van dezelfde organisatie (Yatri) meegedaan alsook een verstillende oudejaarsavond.

    Stevige ontmoeting met mezelf was die week. Heel wat spiegels tegengekomen en herken heel erg ook al die berg van gevoelens en gedachten die jij had toen je daar zo weg wou omdat je je zo stoorde aan diegene die daar zo de aandacht vroegen... Ik heb meermaals uren zitten luisteren en net daarin had ik iets te leren, niet mezelf op de agenda zetten en wegvluchten in het stellen van allerlei vragen en analyses, maar er gewoon durven zijn, luisteren, aandachtig aanwezig zijn in het gevoel... en vooral beseffen dat al die gedachten die toen passeerden de uitdaging waren... Daar anders mee om leren gaan. Naar binnen gaan, zien -telkens zien- wat het met jezelf te maken heeft in plaats van te blijven vluchten in bekende patronen en het buiten jezelf te leggen.

    Na een tijdje begon ik eraan te wennen en gaf het me een heerlijk gevoel en kon ik gewoon genieten van gewoon in de kring te zitten, luisterend naar de anderen en toch bij mezelf blijvend. Ik weet nog met hoe een overweldigend zalig gevoel ik na die week naar huis trok.. vol liefde zat ik.

    Ik vind het vooral mooi en fijn dat jij ook ontdekte dat uiteindelijk alles één is. Mooi hé!

    Peter

    BeantwoordenVerwijderen