Magiër 1: ontmoeten

Toveren. `I do magic`.

In de dagen van Maya`s workshop ontmoet ik een tovenaar, een goochelaar, een magiër uit de noordelijke regionen van Europa.

‘Wat doe je zoal voor de kost?’

‘Toveren. I do magic.’

Heerlijk toch als dit je antwoord is op een doodgewone vraag. En omdat de ontmoeting met en het afscheid van de magiër volledig samengaat met het proces dat ik doormaakte tijdens de 5-daagse tantraworkshop, schrijf ik het neer. Het is een verhaal van ontmoeten, aantrekken, afstoten, uiteindelijk toch samenkomen, en weer afscheid nemen.

Ontmoeting met een magiër

`Godverdomme, niet nu!` Ik storm de kamer uit waar Evi en ik verblijven. ‘Dipika!? Dipali?!’ roep ik naar het grote aanpalende huis waar de eigenaars wonen. Ik heb slechts een badhanddoek om en zit van top tot teen onder shampoo en zeep.

‘Geen water meer! Kan alsjeblief iemand de waterkraan terug open draaien?’

Vader, moeder, dochter … de halve familie komt onze huurkamer in: een defecte waterkraan is een wonderlijk iets. Nog nooit eerder gezien. En hoe repareer je zoiets? Ondertussen sta ik buiten wat onnozel te draaien in mijn handdoek.

‘Als je wil kan je je hier afspoelen. Mijn douche doet het perfect.’ Ik schrik. Een diepe stem die ergens in mijn hoofd en hart gensters doet opspatten. De stem komt vanuit een openstaande deur, een donkere kamer naast de onze. Onverwacht, want de voorbije weken bleef die kamer leeg.

‘Hoeft niet’, zeg ik, ‘ik wacht wel even.`

‘Laat het me maar weten als je van idee verandert.’ 

Maar het repareren van de douche duurt lang, en de zon brandt plakkerige zeepresten in mijn huid. 

‘Mag ik alsnog een douche?’

‘Ja, hoor.’ En een hoofd verschijnt uit het deurgat. Pretlichtjes in de ogen: blauwgroen en bruine vlekjes in het oogwit. Plots voel ik me beschaamd en ongemakkelijk in mijn zeeperigheid. Ik glip het deurgat in en volg zijn wijzende vinger naar de douche. In het passeren een snelle blik op de man achter de vinger: bijzonder groot, donker, breed, snor. En opnieuw die gensters in mijn hoofd.

‘Eerst douchen. Daarna zal ik me voorstellen’, zeg ik. Weer die pretlichtjes. 

Heerlijk dat koude water. Ik sla opnieuw de handdoek om en stap de douchekamer uit. Ik steek hem een hand toe: ‘Joey.’ Als antwoord krijg ik een grote grijns.

‘Ik ben M.’ En ook: ‘Als je douche niet gerepareerd geraakt, altijd welkom hier.’ Ik zie in zijn ogen dat ik niet de enige ben met gensters in mijn hoofd en een opspringend hart. Ik weet genoeg: dit is het begin van een verhaal. Nu is het slechts een kwestie van tijd.

Wat later zie ik een kleuter aan zijn deurgat staan. Uit een zwart koffertje diept hij twee rode ballen op. De ballen verdwijnen in zijn magische handen, verschijnen uit zijn oren, zijn broekzakken. De kleuter kirt het uit van pret. 

‘Wat doe je zoal voor de kost?’ hoor ik een vader vragen.

‘Toveren. I do magic.’

Nog wat later zitten we in een plastic tuinstoel en kletsen we over stilte, meditatie (hij deed net een vipassana meditatie) en toveren. Die stem.  Nu al ben ik er helemaal aan verhangen. Ik kan niet ophouden met luisteren. Ik verlies me in het kijken. 

Wordt vervolgd.