 | |||
| Bootje in oktober. Beetje later weggespoeld door storm. |
Twee dagen na mijn vertrek verschijnt Ikaria in het nieuws: aanhoudende regen en stormwind teisterden het eiland. Het strand waar ik drie dagen eerder nog liep, verdween onder het zeewater, de straten waarvan ik in stilte afscheid nam, liggen vol brokstukken, gloednieuwe bruggen werden genadeloos weggeslagen. Ik zie beelden van een Ikaria vol barsten en gaten. Ik zie water waar eerder nog zand en zomerparasols. S.O.S. Ikaria! Gelukkig ‘maar’ één dode: een jonge man bedolven onder het dak van zijn huis.
Vrijwel onmiddellijk heb ik Ilias aan de lijn: hoe het met hem gaat? Alles okee, schade voornamelijk aan de kust, niet zozeer in de bergen. En of Ikaria er snel weer bovenop komt? Dat valt niet te voorspellen. Een ander nieuwtje snoert me opnieuw de keel dicht: een jonge vrouw overleed onverwacht. Voor Ilias is dit een groter verdriet dan de storm, dat weet ik, want hij kende haar sinds jaren. Wanneer ik de telefoon inleg, overvalt me een vreemde weemoedigheid: het eiland dat ik zo goed in mijn geheugen trachtte te prenten, is niet meer hetzelfde.
Even later duik ik de wereld van Facebook in op zoek naar nieuws over andere vrienden: ik bekijk foto’s van de catastrofe en opnieuw dat gevoel: de zee nam behoorlijk wat bewandeld land tot zich. Ik sluit Facebook en voel spijt in het hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten