 |
| Koningin Elisabethzaal, Antwerpen |
 |
| Solist Gijs Van der Linden, ik, Dirk de Nef, soliste Lies Vandewege |
21 november
Anderhalf jaar geleden vroeg de componist Dirk de Nef me of ik het zag zitten een cantate te schrijven voor het honderjarig bestaan van het Antwerps koor Arti Vocali. Ik herinner me mijn antwoord nog: 'Een wat? En voor wie?' Ik had begot nog nooit van een cantate gehoord, laat staan van Arti Vocali. Ik ben absoluut niet thuis in klassieke muziek, weet je. Ik heb een muzikaal gehoor, maar daar blijft het dan ook bij. Dit voorstel was een absolute uitdaging. En voorbije zondag zag ik het resultaat: 'k Zing A geire, uitgevoerd in de Antwerpse Koningin Elisabethzaal.
Over het schrijven zelf: dat was voor mij, geboren in de jaren '70 met een geheugen van Emmentalkaas als het feiten, jaartallen en namen betreft, allesbehalve evident. Eerst zocht ik hulp bij de historicus Jan Lampo. Die heeft me de grote lijnen van de voorbije 100 jaar geschetst. Op basis van dat gesprek ben ik dan de geschiedenisboeken ingedoken. Zo heb ik bijvoorbeeld ook in de ledentijdschriften van het koor gesnuffeld. Ik wilde immers een totaalbeeld krijgen van het koorleven. In de eerste plaats wilde ik weten voor wie ik dit schreef.
Over het schrijven zelf: dat was voor mij, geboren in de jaren '70 met een geheugen van Emmentalkaas als het feiten, jaartallen en namen betreft, allesbehalve evident. Eerst zocht ik hulp bij de historicus Jan Lampo. Die heeft me de grote lijnen van de voorbije 100 jaar geschetst. Op basis van dat gesprek ben ik dan de geschiedenisboeken ingedoken. Zo heb ik bijvoorbeeld ook in de ledentijdschriften van het koor gesnuffeld. Ik wilde immers een totaalbeeld krijgen van het koorleven. In de eerste plaats wilde ik weten voor wie ik dit schreef.
Maar de belangrijkste vraag bleef: hoe vat je 100 jaar samen in enkele bladzijden lied? Het opmerkelijke was dat uiteindelijk niet de grootste gebeurtenissen kwamen bovendrijven, maar eerder de onooglijke ... een kerk, een steen, een boot, een vogel ... het kleine kan symbool staan voor zoveel groots. En Dirk de Nef heeft de tekst perfect aangevoeld: hij creëerde een gedurfde mix van modern en klassiek. Zondag hoorde ik voor de eerste keer de volledige compositie, en ja, er verscheen een tevreden glimlach om mijn mond.
Een oud dametje gaf me achteraf de meest pakkende commentaar: 'Heb gehuild ... zoveel herinneringen ... het was echt zoals jij dat schrijft, weet je, en ik kan het weten want ik heb dat allemaal meegemaakt ...'
En toch: eigenlijk behoort deze eer wijlen Wannes van de Velde toe. Hij zou gevraagd worden als tekstschrijver voor deze cantate. Dus speciaal voor jou, Wannes: honderd jaar Antwerpen. Ik heb de bloemen in ontvangst genomen maar in mijn verbeelding geef ik ze nu aan jou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten