Romeinse pompoensoep in november

Pompoenen om te zoenen

8 november

Ochtendlijk gekreun onder de lakens: het is weer zover, de maandelijks krampen. Ik hijs mezelf het bed uit. De vijf stappen naar de tube ‘Dafalgan Pain Killer’ lijken mijlenver. Rome of niet, krampen kunnen bijzonder pijnlijk zijn. De rest van de dag sleep ik me van bed naar sofa en omgekeerd. Voor een dag of twee ben ik een passieflogee, een passiefroker en zowaar een passiefhuis, want ik verbruik zo goed als geen energie (wel veel plaats).   
In mijn hoofd volgend beeld: al mijn bloed stroomt als mini autootjes richting onderbuik, en uiteraard zorgt al dat wachtende bloed –want wil zo snel mogelijk naar buiten toe- voor verschrikkelijke files en verkeersknopen. En zoals je ochtendfiles en avondfiles en spitsuren hebt, zo volgen ook mijn bloedautootjes de wetten van het verkeer: vooral ’s ochtends en ’s avonds is het fileleed in mijn buik.

Rome dus. Gelukkig beschik ik ook hier over een sofa en citroenthee en dekentjes. Ook hier heb ik kamerbreed tapijt waarop ik me uitstrek in een schampere poging tot yoga (om de krampen te temperen). Na het uitwuiven van mijn gastheer (die moet werken), neem ik een bad met véél schuim. Op dagen als deze is dat al een behoorlijke inspanning. 

Voor de rest van de ochtend hou ik me ledig met het maken van een (Italiaans) boodschappenlijstje, het in elkaar vijzen van een nieuwe Ikea staanlamp en het snuffelen in de cd-collectie, filmcollectie (ik ben een zware fan van Italiaanse films) en boeken van mijn gastheer. Ik lees de eerste bladzijden van ‘Mille splendidi soli’ (Duizend schitterende zonnen, Khaled Hosseini) hardop voor mezelf voor. Bij wijze van uitspraakoefening. Goed dat ik dit boek pas nog in het Nederlands las ...

Wat later trek ik mijn regenjas aan en wandel de eerste de beste supermarkt in, op zoek naar de ingrediënten voor pompoensoep. Als ik pijn lijd, is soep mijn medicijn. Winkelen in het Italiaans is doodeenvoudig, het merendeel van de producten vind je ook bij ons in de Delhaize. Alleen de prijs is anders, ik betaal hier een derde meer. Eens terug op het appartement, voel ik dat er iets mis is. Het duurt even vooraleer ik het door heb, maar dan valt het als een steen op mijn hoofd: ik bracht paprika’s, wortelen, kruiden, bouillon, kortom alle ingrediënten mee, maar ik vergat de pompoen! Blijkbaar ook opstopping in mijn hoofd vandaag.

Opnieuw de supermarkt in. Uiteraard vind ik niet meteen wat ik zoek: een oranje ronde groente. Dan valt mijn oog op een langwerpige bruingroene kanjer van maar liefst vier kilo (groter kon ook, kleiner niet)!  Als een baby in mijn armen draag ik de pompoen huiswaarts. Tijdens de wandeling overvalt me een onbeschrijflijk gevoel van luxe. Ik heb de vrijheid om me in een stad als Rome bezig te houden met onbelangrijke dingen: winkelen, soep maken, wandelingetje om wat huizenblokken heen. Ik moet niet zo nodig van monument naar museum rennen. De meeste bezienswaardigheden zitten sinds lang in mijn geheugen. De plattegrond van de stadskern ken ik uit het hoofd. Alle tijd die ik hier nu heb, is gewonnen tijd. En ik wandel rond in het Rome van nu, en niet zozeer in de geschiedenis.

Ik bespaar je de verdere details van het snijden en schillen en voorbereiden van mijn medicinale soep, maar bij dit exemplaar kwam heel wat krachtpatserij aan te pas. En zo vergat ik voor even de pijn.

Ingrediënten voor geweldige pompoensoep

Mijn pompoensoep, met heerlijk pizzabrood

Kippenbouillon, 1 rode paprika, 1 gele paprika, 1 grote ui, 2 grote wortelen, 1 tomaat, 2 grote knoflooktenen, currypoeder, olijfolie, snuifje peper … en o ja, een kilo pompoen (minstens, mag ook meer zijn).

En zo ziet mijn pompoensoep eruit ... lekkerrrrrrrrr!