Osho in Lesbos

in het bos daar staat mijn huisje ...

Zopas reisde ik van het eiland Ikaria naar Osho Afroz, een Osho meditatiecentrum in het achterwerk van Lesbos, Skala Eresou. Eventjes van het ene eiland naar het andere hoppen, blijkt een ware onderneming: 9 uur lang zit ik op een spookbook (leeg!) van Ikaria naar Lesbos, zoek daar om half drie 's nachts een lukraak geboekt havenhotel en neem de dag daarna de bus naar Skala Eressos. Twee en een half uur bussen, want Lesbos is groot, zeer groot. Ik zou bijna vergeten dat ik op een eiland zit.

Hoe is Osho Afroz? Een plek met een alomtegenwoordigheid van de -in 1990 overleden- guru en schrijver Osho? (Googel Osho en u zal vinden.) Het meditatiecentrum is nog in opstartfase, na winterse leegheid. Ik bewoon een houten hutje -een bordje zegt 'goddess of the day'- waarin ik me perfect gelukkig voel. De voorbije 24 uur bracht ik voornamelijk in stilte door. Dat wil zeggen: uitgestrekt op bed, diep verscholen onder lakens met felroze prints van Peace, Love en ... Barbie (echt wel). Ik luister naar vogels en krekels. En af en toe klap ik mijn laptop open om weer een stukje te schrijven. Zoals dit hier.

Hoe is Osho Afroz nog? Wild en overwoekerd: de natuur nam hier tijdens de wintermaanden behoorlijk wat ruimte in. Ik moet een zee van dorre grassen door vooraleer ik mijn hutje bereik. De vloer van het wasblok -wc's met halve muurtjes van elkaar gescheiden, idem dito voor de douches- ligt bezaaid met boomschors en ongedierte van allerlei slag: krekels, kevers, mieren, halve vliegen, dode spinnen, wormen ... ik kan het ene lijk met moeite van het andere onderscheiden. Wordt morgen geveegd. Of overmorgen. Of de dag daarna. Wie kan het zeggen? De grote gemeenschappelijke keuken: in volle voorbereiding. De kok arriveert morgen. Of overmorgen. 

Gisteravond de eerste meditatie: dans, zitten in stilte en daarna een korte toespraak van Osho zelf (op dvd). Wat ik ervan vind, vragen ze me achteraf, om de eerste keer Osho 'te voelen'. Ja, te voelen, want ik citeer een bezoekster hier:

'Je hoeft niet per se te begrijpen wat hij zegt. Zijn energie voel je.'

'Euh ...?' denk ik dan. Van een dooie Osho moet ik het nog hebben?

Maar nogmaals -ik word aangepord- wat ik ervan vind? Het is tien uur 's avonds en we zitten aan het diner: Italiaanse pasta, sla en brood, want de plaatsvervangende niet-kokkin, is Italiaanse.

'Heel eerlijk?' vraag ik voorzichtig.

'Ja, natuurlijk mag je eerlijk zijn.'

'Ik vond het behoorlijk teleurstellend.'

En shit, dat had ik nu niet moeten zeggen.

Punt is: ik ben erg nieuwsgierig naar Osho's meditaties. Ze zijn -zo hoorde ik- energiek en creatief. Een tweede reden is een intensieve training die ik hier wil volgen: een training gericht op psychologen, sociaal assistenten en ja, waarom ook niet, verloren gelopen ex-leerkrachten zoals ik. De training ligt volledig in de lijn van mijn interesses. Maar welke plaats ik Osho daarin zal geven, nu ja, dat zie ik dan wel weer.