Met
mijn vader keek ik voor het eerst in een spiegel. Ik, een paar maanden oud,
keek verwonderd naar dat mensje op mijn vaders arm. Ik denk niet dat ik al
besefte dat ik naar mezelf keek. Zoals mijn grootmoeders kat die telkens woest
werd, wanneer ze, aan de aandacht van mijn grootmoeder ontsnapt, de trap naar
de slaapkamers op sloop en haar evenbeeld ontmoette in de manshoge spiegel die
bovenaan de traphal hing. Ze blies en
hijgde, zette zich schrap voor de aanval, sprong naar haar evenbeeld toe en
moest die aanval dan bekopen met een deuk in haar kop.
Zo zal ik ook wel naar
mezelf hebben zitten kijken, me afvragend welk ander meisje ook op de arm van
mijn vader mocht zitten. En dan waarschijnlijk woest geworden van jaloezie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten