Afscheid van SEPTIM

Patrick, ik, Pak Moko en vrouw Veronica, Hermi en Prajet

Op 18 mei nam ik afscheid van het hele SEPTIM team. SEPTIM staat voor Seni Pengobatan Timur – Educative Courses in Eastern Art of Healing. Ik volgde er twee weken een intensieve cursus acupressuur (in praktijk betekende dit 'maar' 2 tot 3 uur les per dag, ook op zaterdag). 

Uiteraard geen afscheid zonder een uitgebreide fotosessie. Camera’s werden uit jaszakken opgediept, en heel even was ik de ster van de dag. Bovendien kreeg ik van de all-round secretaresse Hermi mijn diploma in handen geduwd: ‘Passed with good standing’, staat er in grote letters. Geslaagd met verve. En Hermi kan het weten, want op haar lichaam heb ik mijn mini praktijkexamen afgelegd: eerst diagnose opmaken, daarna acupressuur. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik theoretisch gezien waardeloos ben. Heb nog geen bladzijde gestudeerd (en er was niemand die mij ertoe verplichtte). Gevolg: het vinden van de juiste drukpunten op het lichaam blijft een aartsmoeilijke opgave. Mijn leraar Pak Moko gaat ervan uit dat als ik één keer die drukpunten gevonden heb tijdens een oefening, ik ze een tweede keer ook wel vind. Niet dus. Voor hem is het menselijk lichaam een open boek, een glashelder wiskundig patroon van lijnen en punten en letters en cijfers. Voor mij bestaat een lichaam nog uit huid en haar waaronder onzichtbare onmogelijk te vinden drukpunten tussen spieren en wervels en ribben en organen. Ik weet bijvoorbeeld dat BL23, BL24, BL25 ergens op de rug tussen genummerde wervels liggen, maar ze vinden zonder mijn cursus ernaast? Neen, hopeloos. 

Gelukkig is mijn techniek -plaatsing van vingers en handen, de energie en druk die ik uitstuur via die handen -wel goed. Krachtige handen, zo blijkt. Kortom: zowel Hermi als Pak Moko tevreden. Bij het afscheid kreeg ik de volgende raad: ‘Werk in de eerste plaats vanuit je intuïtie en je hart –ook met het vinden van de drukpunten- en raadpleeg daarna de theorie’.  Dat zal ik doen. Later. Misschien. Als ik durf.

Voila. Het afscheid is gefotografeerd en geschreven. Nu is het echt voorbij. Over enkele uren stap ik het vliegtuig op. Ik leerde veel, en werd geïnspireerd. SEPTIM is een –en ik zeg het op z’n Vlaams- schoon project, een bijzonder instituut, met aan het hoofd een bijzonder man. En ik ben dankbaar dat ik precies dit team mocht ontmoeten.

de 2 Belgen hangen de aap uit

Pak Agus Moko, ik, Veronica