Twee heksen roeren mij

Heppie en Happy en hun magische formules

Twee allerliefste madammen -de ene baat de beste boekhandel van de Lage Landen uit, de ander schrijft voor een toonaangevend weekblad in Vlaanderen- roeren samenzweerderig hun vingertjes in een grote ijzeren pot. Van onder hoog opgetrokken wenkbrauwen loeren ze naar mij. Streng. Hun donkere piekharen zwiepen op het ritme van hun roeren. In de pot zie ik een groene brij waarin met enige moeite te onderscheiden valt: slijk, klodders, snot, modder, stenen. Tegenover hen zit ik op een wiebelstoeltje werkloos toe te kijken.

Voor het gemak geef ik ze een naam: Heppie en Happy.

‘Dit is jouw brij’, krassen ze in koor. En van wat volgt begrijp ik geen snars: ze brabbelen woorden-cijfers-leestekens die ik nooit eerder hoorde:

‘Wahabamalawawie we zullen dat hier eens roeren, zie.’

‘Abracadabrasimsalabim al je twijfels naar bodim.’
'Opdat alleen het beste komt boven drijven.'

‘Je moet voor het schrijven gaan.’

‘Alles wat je nodig hebt is er al.’

'Mwa', zeg ik, niet helemaal overtuigd. 

‘Mensen hebben nodig wat jij schrijft’, zegt Heppie. Ik wil wegkijken maar het lukt me niet, zo streng houdt ze mijn blik vast: ‘Kijk naar mij. De stress spuit mijn hoofd uit omdat ik momenteel veel te zware interviews doe –ik slaap er niet van- en ik heb jouw ervaring, en de adviezen die je me net gaf, broodnodig. Ik ontmoet je precies op het goede moment. Ik zou meteen leren uit wat je schrijft.’

Schrijf tijdschriften en kranten aan’, vult Happy aan, ‘echt iets voor jou. Vertel hen gewoon waar je mee bezig bent.’

‘Gewoon?’

‘Ja, gewoon, want dat is meer dan interessant genoeg.’

De brij in de pot sputtert tegen, kookt op en bijna over. 
'Mag het vuur wat lager?' probeer ik. Maar ik weet dat dat niet kan. Mijn brij aan twijfels moet nog een minuutje uitgekookt. Alleen zo zal mijn mantra van 'ik kan dat niet' voorgoed verdwijnen. 

'Ik moet afkoelen', zeg ik na een tijdje, 'mijn gedachten moeten zich settelen.'  
'Koel', zegt Heppie.
'Koel, koel', zegt Happy terwijl ze het laatste restje twijfel wegblaast.  
'Hier,' zegt Happy, 'mijn roerstok. Voor jou.'
'Hier,' zegt Heppie, 'ook die van mij. Kan je zelf met twee handen roeren.'