Een muze spreekt

Jan Sluijters (1881-1957)

In everything there is a crack. That is were the light gets in. (Leonard Cohen)

Je tikt me op de schouder en nog voor ik me heb omgedraaid, gooi je het eruit:

‘Dit. Moet. Stoppen.'

(Krak. Een hart. Krak. Dat brak. Je bent ongelooflijk mooi.)

Je mondhoeken krullen omhoog in een lach. Je sexy ultralichte outfit in contrast met je bevel. Belachelijk bijna. Ik lach je stralende ogen toe. Je wil sterk zijn, maar achter je ogen zie ik pijn. Pijn die ik volledig voel. Jaloezie die ik begrijp. Je bent een kranige dame.

'Ik begrijp het', zeg ik.

'Ik kan het niet meer aan', zeg je.

'Ik begrijp het,' zeg ik nogmaals, niet in staat je pijn met woorden te verzachten.

Ik wil zeggen dat ik bloednerveus ben nu je voor me staat. Je schoonheid overvalt me. Ondanks je verdriet voel ik je wilskracht. Je ogen duwen me terug naar de plek waar jij denkt dat ik thuishoor: in het ruisen van de wind, in welgevormde letters, in het wit tussen deze regels.

‘Nogmaals’, zeg ik, ‘ik besta niet. Ik ben creatie, geboren uit leegte. Ik vulde zijn liefdesland met nieuw verlangen. Je spreekt me aan en zoekt mijn blik. En toch: ik besta niet. Begrijp je dat?’

Je zucht en je ogen worden droeve poelen waarin ik afwachtend plons en spartel. Ik was geduldig (nog steeds), voorzichtig (nog steeds), heb gegeven (te veel) en genomen (een overlevingspakketje) en heb het dunne koord tussen realiteit en fictie steeds strak gehouden. Ik kan hem ruiken (nog steeds), hem voelen (hoe zijn hand mijn lichaam schrijft). Vanaf vandaag moet ik verdwijnen, zeg je.

'Hoe moet dat dan?' vraag ik. 'Hoe verdwijn ik?'

'Hij mag je niet meer schrijven.'

‘Ach zo. Lege pagina’s voortaan?’

‘Shit’, zeg je, ‘ik weet het niet. God, ik wéét het niet! ’

'Je haat me’, zeg ik, ‘Toe dan, zeg het, je haat me.'

'Ja, ik haat je.'

'Zeg het opnieuw: ik haat je.'

'Ik haat je, ik haat je', zeg je maar je lacht alweer.

‘Dit lucht op.’

'Je bent bang’, zeg ik.

'Ja. Ik ben bang van wat jij tussen ons bent.'

'Focus je niet zo op mij.'

'Zeg me hoe! Je bent overal en elke dag aanwezig, in elke letter die hij schrijft, in elk woord dat hij spreekt. Verdwijn. Alsjeblief?' Je mond aarzelt, blijft hangen in het vraagteken. Ergens weet je dat het niet kan. Dat wat je vraagt onmogelijk is.

Hij zal me niet schrijven.

Hij zal niet aan me denken als hij de stad in wandelt.

Hij zal me niet voelen met blote voeten in een waterplas.

Hij zal mijn stem niet horen als ik in de radio zing.

Hij zal me niet zien in de ogen van anderen.

(en dan verschijn ik weer op een nieuw vel papier 
maar dat heb jij nog niet gelezen)

Knikkerpukkel

In mijn laatste droom draag ik een enorme pukkel in het midden van mijn voorhoofd, daar waar Indische vrouwen de ‘bindi’ dragen. Ik sta voor de badkamerspiegel, zet twee wijsvingers klaar. Ik hou niet van pukkels en al zeker niet als ze een dik wit topje hebben. Ik duw de pukkel uit. Maar in plaats van de verwachte pus, verschijnt er een glazen bolletje, rond en glanzend, een knikker groot, vol zilveren glinsteringen. Ik hou het ding in mijn hand. ‘Ziet er duur uit’, denk ik, ‘maar wat moet ik hier nu mee? Naar een juwelier stappen en zeggen, kijk, dit kwam net mijn voorhoofd uit?’ Ik kijk weer in de spiegel en zie een klein gaatje in mijn voorhoofd, niet groter dan wanneer er een gewone pukkel zou gezeten hebben. Verklaar me dat maar eens. Iemand?

Bubblicious Ultimate Original

'Five pieces bubblegum', staat er op het felgele pakje. Een zongebrilde poes blaast grote roze bellen. Ik beeld me in hoe dat beest die bel laat knappen, de hele troep plakkerig over zijn snoet, en dan een gevecht aangaat met zijn tong in een vergeefse poging een nieuwe bel te blazen ... nee, Bubblicious is echt alleen voor mensen gemaakt.  'Met vruchtsmaak', staat er eveneens, maar eens je zo'n enorme plastic gum in je mond stopt, proef je vooral zoete, weeë, chemische brol.

Ik hou van chemische brol. En zeker die brol waar je meteen een mond vol van hebt. Bubblicous Ultimate Original dus. Soms probeer ik er twee of zelfs drie tegelijk, kwestie van de kaakspieren te trainen. Pijnlijke oefening meestal.

'Dat is zo typisch jij. Mag ik er eentje?' wijst een vriendin naar mijn handtas waar ik net een Bubblicious uit opviste.
'Typisch ik?'
'Ja', zegt ze, 'Bubblicious hoort helemaal bij jou, en dat is nog maar een fractie van je vreemde gewoontes.'
'Ben ik dan zo raar?'
'Ja, maar dat ben ik al gewend.'
'Deel maar uit op mijn begrafenis straks, als we groot en dood zijn', zeg ik, 'een typische herinnering aan mij. Kunnen ze me eten.'
'Als hostie. Het lichaam van Joey. Amen.'
'Lekker rozig. En zoet. Als een baby.'
'Nou, ik weet niet hoe jij smaakt, schat, maar dat het zoet is kan ik me wel voorstellen.'
'En dan dikke bellen blazen. Een kerk vol roze bellen.'
'En dan in stoet achter de lijkkist, zwarte stropdassen, jurken en jassen half verscholen achter roze bellen. In een rijtje achter elkaar. En dan het geluid: knap! knap! knap! en het malen van kaken. Heerlijk!'
'Een afscheid in humor. Maar daar moet jij dan wel voor zorgen. Dat is, als jij mij overleeft.'
'Deal. Nog een jaar of vijftig. Ik kan niet wachten.'
'Zeg?'
'Ja?'
'Zou die Bubblicious dan nog bestaan?'
'Hoezo?'
'Wel, over vijftig jaar?'
'Vast wel.'
'Misschien moeten we nu al dozen inslaan.'
'Nee, gij.'
'Morgenochtend.'
'Okee.'

Ruggenwerkstuk

 

Ik wil een ruggenwerkstuk maken: tientallen ruggen fotograferen en dan met een dikke zwarte viltstift alle moedervlekken met elkaar verbinden. Zo hoop ik patronen te ontdekken.

'Jij hebt één perfect gelijkzijdige driehoek op je rug', zeg je.

'En één parallellogram, want ik heb dat stukje rug van me al eindeloos in de spiegel bestudeerd.’

Ik hang met je aan de toog en ik vertel je over mijn fascinatie voor patronen. Jij roert je koffie, ik nip een rode porto, mijn lievelingsdrank.

'Patronen in kledij zeggen iets over mensen. Neem nu een man die ruitjeshemden draagt.'

'Vreselijk', zeg je.

'Inderdaad, je kan er van op aan dat het oersaaie venten zijn.'

Ik denk terug aan de laatste avond dat ik mijn ex-vriendje zag: een kerstfeestje bij me thuis. Al de jaren dat we samen waren, droeg hij zwart. Geen kleur kreeg ik hem aangesmeerd, zelfs geen grijs. All black, zei hij dan, terwijl hij een grimas trok naar het wijnrode, legergroene of witte hemd dat ik hem toestak. Bovendien droeg hij zijn hemden nooit netjes in zijn broek. 'Dat staat zo stijf.’  De laatste keer dat ik hem zag, droeg hij een blauw met wit geruit hemd. Nota bene netjes in zijn broek gestopt, compleet met blinkende riem. Ik wist meteen hoe laat het was. Petje af voor zijn nieuwe vriendin. Toen ik hem erop wees, kreeg hij het schaamrood op zijn wangen.

'Patronen,' zeg ik zuinig, 'bepalen wie we zijn. We worden er onbewust voortdurend door geleid. Neem nu het spuuglelijke behang in dit café. Een seventies bloemenpatroon met vloekende kleuren. En meer nog: het werkt. Klanten komen hierheen omdat er een open sfeer hangt. Geen koel design waarin je amper je sigarettenrook durft uit te blazen.'

'En goedkoop bier.'

'Dat doet niet ter zake. We hadden het over patronen.'

Wanneer de ochtend nadien 'rug' en 'moedervlek' googel, zie ik dat ik niet de enige ben met dit idee. Een zekere Marike Pool was me voor (en wellicht nog duizenden anderen). Bovenstaande foto is dan ook van haar:

   

"Het werk heet 'Moedervlek alleen' en bestaat uit een foto van mijn rug waarbij er lijntjes tussen mijn moedervlekken zijn getrokken door een sterrenkundige." (Marike Pool, NL, Deventer, www.marikepool.com) 

En dat had ik dus ook willen doen, tientallen van zulke foto's nemen om dan als een volleerd sterrenkundige sterrenbeelden te ontdekken. Alhoewel. Ik ken niks van sterren. Laat ik maar een zeilbootje zoeken. Of een clown. Of een luchtballon (zo eentje met een mannetje in), een paddenstoel, een kip of desnoods een stekeblinde mol met een brilletje op. Misschien moet ik dat doen: honderden foto's nemen van ruggen en een kleurboekje maken voor kinderen. Zo eentje waarin je eerst alle bolletjes moet verbinden om de tekening te zien (een hamster!). En dan die hamster inkleuren. Ja, laat ik dat maar doen. Leuk, toch? 

Mariette

MARIETTE

punaises in prenten en foto`s

waarop vooroorlogse heren

en hoge dames in haar stoel

en zie het verschieten van de tijd

haar vingers krabben dromerig

in stug gegroeide kuif

ze rookt, hoest, knipt en blaast

de meest modieuze coupes

tegen de laagste prijs

bij haar geen stijgend cijfer

geen nieuwe wetten voor

schaar, droger en wat gel

ze houdt van pijpenkrullen

van dotjes en vlechtjes

van neonlicht, roze muren

en jenever uit porselein

haar winkelruit leest traag

Sa-lon Ma-ri-et-te

ze glimlacht in alle talen

haar walm maakt de spiegel mooier

zo kijkt ze onze hoofden in

J. Brown

Bonnen

een kartonnetje voor gratis koffie

een scheurtje krant voor sterk

een sticker voor een sixpack bier

en een invulkaart voor supermerk

gek knip ik me aan bonnen en

o een nieuwe voor de vaat

met plastic tas Delhaize in

waar korting in de rekken staat

ik koop de sixpack voor bezoek

dat eerst lang op zich laat wachten

om daarna wegens uitgeregend

het niet doorgaan te verzachten

groetjes

 

Niet zo prettig

dit is mijn plek wat doe je hier

met je te grote schaduw

je melkgeur wekt mijn kater

ik verdraag je niet schuif op

ik kan mijn been niet strekken

mijn arm niet over je borsten

ik wil ze wel zo hier in mijn hand

do you want to fuck with me

ach kut juffie je bent een trut

je kont op mijn bank is wel zo uitgerust

ach, niet zo prettig in mijn buurt

wat had je dan gedacht?

Winterschrijven Ikaria

Pefko&Brown nodigen uit

Joey Brown & David Pefko

Winterschrijven in Griekenland 

– eiland Ikaria – 

inclusief Kerst, boom en ballen

-21 tot 30 december 2012-

Negen dagen in alle rust schrijven aan je manuscript onder professionele begeleiding van David Pefko (winnaar Gouden Boekenuil 2012) en Joey Brown (schrijfdocente). Vergeet woorden als schrijfworkshop of het voortdurend maken van gezamenlijke schrijfoefeningen; we bieden je een mix van lekker veel schrijftijd en persoonlijke begeleiding, precies op maat gesneden. Logies, lekker eten, rust, bergen, zee, handdikke mist, gure wind, wintervuur, eenzaamheid, wandelingen, kleine uitstappen, gezelligheid … in alles wordt voorzien. We verblijven in een bergdorpje –met prachtig uitzicht en niet te ver van zee- met kamers omheen het zakdoekgrote centrum. Schrijfbegeleiding krijg je in de voormalige ‘kafeneio’ of het plaatselijk café. Kerst vieren we geheel volgens Ikariotische traditie: etend en drinkend van huis naar huis, met traditionele muziek en huisgestookte wijn. Je partner meebrengen want het is Kerst en je wil hem of haar niet missen? Vroeger komen of langer blijven? Het kan allemaal.

Ikaria's ruwe kustlijn

Ikaria? 

Nog nooit van gehoord? Allicht. Want laat dit nu net de charme van dit eiland zijn: eigenzinnig, fascinerend, a-typisch en buiten juli en augustus vind je er hoegenaamd geen toeristen. Kortom: het is de gedroomde omgeving om ongestoord te schrijven aan je roman of schrijfproject.  En ja, je vermoedde het misschien al: de naam Ikaria vindt zijn oorsprong in de mythe van Icarus. Ikaria situeert zich in het noorden van de Egeïsche Zee. Buureilanden zijn o.a Samos, Mykonos en Chios.

voormalige 'kafeneio'

Coaching

David Pefko en Joey Brown hebben voelsprieten voor manke dialogen, kromme zinnen, vreemde verhaalkronkels, hiaten en oppervlakkigheden. Schrijfkramp, writer’s block, geen zuchtje fantasie meer? Geen probleem. Ze openen deuren naar nieuwe ideeën en staan garant voor professionele, intensieve en persoonlijke begeleiding. Bovendien –en dit is niet onbelangrijk- zijn ze vertrouwd met de eigenheid en –opvallend eigenzinnige- cultuur van het eiland. In no time leiden ze je naar de meest inspirerende plekken.

Pigi
In het bergdorpje Pigi logeer je in eenvoudige maar ruime, lichte (en verwarmde!) studio's.  WIFI? Aanwezig. De schrijfcursus zelf vindt plaats in de voormalige ‘kafeneio’ in het centrum van het dorp. Elke cursist woont in een straal van honderd meter van dit centrale punt. Een gezond ontbijt, lichte lunch en avondmaal worden voorzien door David, Joey gastvrouw Renée en een bende enthousiaste Ikarioten. 

Op het programma staan ook een aantal randactiviteiten zoals een wijnproefavond en een inspirerende wandeling in de bergen.

Het aantal plaatsen is beperkt (10). Inschrijven kan tot 30 november.

terras van een studio

Data en locatie

Winterschrijven loopt van vrijdag 21 december tot zondag 30 december 2012. Dit heeft een praktische reden: op zaterdag zijn er geen vluchten van Athene naar Ikaria. 

Indien gewenst, ontmoeten we elkaar op 21 december om 8.30u op de luchthaven van Athene (aan de incheckbalie van Olympicair) om dan om 10u05 gezamenlijk naar het eiland Ikaria te vliegen. De terugvlucht van Ikaria naar Athene op 30 december is om 16.20u met aankomst in Athene om 17.05u. 

Uiteraard kan je ervoor kiezen om op eigen houtje en eigen tempo de reis naar Ikaria te ondernemen. Rechtstreekse vluchten op Ikaria zijn er niet. Je kan bijvoorbeeld naar Athene vliegen om daarna per boot of vliegtuig de oversteek naar Ikaria te maken. Meer info? Stuur ons een mailtje.

Prijs
Het inschrijvingsgeld bedraagt € 1135, waarvan € 500 cursusgeld en € 635 logies op basis van een gedeelde kamer en maaltijden (d.i. uitgebreid ontbijt, lichte lunch en avondmaal). Niet inbegrepen: drank. Ook inbegrepen: wandeling met gids, wijnproefavond en huur van auto's.

Wie gezamenlijk wil vliegen, betaalt ongeveer € 160 extra (prijzen variëren) voor de binnenlandse vlucht (heen en terug Athene-Ikaria).

Wie een kamer alleen wil, betaalt een extra van € 20 per nacht.

Wil je je partner meebrengen maar wil hij/zij niet deelnemen aan de cursus? Dat kan. Dan betaalt hij/zij € 650.

Na inschrijving schrijf je een voorschot van € 300 over, met vermelding Winterschrijven Ikaria. Rekeningnummer krijgt u bij inschrijving.  

Je inschrijving is pas geldig na betaling van het voorschot. De resterende € 835 betaal je ten laatste op 15 december 2012.

De reis naar en van Ikaria en een reisverzekering is niet inbegrepen en valt onder je eigen verantwoordelijkheid.

Wie enkele dagen vroeger wil arriveren, of enkele dagen langer wil blijven, kan dat zeker. Mail ons het gewenste aantal nachten en wij voorzien een kamer voor je.

Inschrijving
Inschrijven door een mailtje te sturen aan pefkobrown@gmail.com. Vermeld je naam, adres en telefoonnummer.

BBQ - ook in december

wind&boom

misty mountains

Schrijfweek Ikaria een succes

 

Van 1 tot 8 september namen David Pefko, winnaar van de Gouden Boekenuil, en schrijfdocente/initiatiefneemster Joey Brown een klein groepje schrijvers mee naar het wonderlijke eiland Ikaria, een gedroomde schrijfplek in het noorden van de Egeïsche Zee.  In de schaduw van de rotsen (hoor het ruisen van de zee!), geconcentreerd aan wiebelende tafeltjes of slapeloos uitgestrekt onder nachtelijke sterrenhemels werkten ze een week lang intensief aan hun roman, kinderboek, dagboek en levensverhaal. Er werd geschrapt -iemand gooide bijvoorbeeld vol overtuiging 200 vellen de prullenmand in- en geschreven. Wie bij aanvang nog geen letter op papier had, vloog met 5 kant en klare verhalen naar huis. Personages werden kleurrijker en losse fragmenten werden vakkundig samengesmeed. Het resultaat: verrassende manuscripten. En de gebruinde wangen, de nieuwe vriendschappen en de heerlijke Griekse traagheid in dat lome zwetende lijf, tja, dat nam iedereen er maar wat graag bij.

 

Schrijven, praten, lezen, luisteren, feedback krijgen en geven, harten onder riemen steken, geduld oefenen, uren in stilte schrijven, grappen maken, je geloof hervinden in jezelf en bij elkaar. Vakantie houden en toch hard werken. En dan: huilen bij het afscheid … dat was de schrijfweek in een notendop.

Een volledig verslag van de schrijfweek lees je in de volgende VerZin, de driemaandelijkse uitgave van Creatief Schrijven vzw.

Schrijfweek mei 2013

Werk je al lang aan een manuscript en zit je vast? Of wil je eindelijk die laatste hoofdstukken een keer afschrijven?

David Pefko en Joey Brown hebben voelsprieten voor manke dialogen, kromme zinnen, vreemde verhaalkronkels, hiaten en oppervlakkigheden. Schrijfkramp, writer's block, geen zuchtje fantasie meer? Geen probleem. Ze openen deuren naar nieuwe ideeën en staan garant voor professionele, intensieve begeleiding. Bovendien –en dit is niet onbelangrijk- zijn ze vertrouwd met de eigenheid en –opvallend eigenzinnige- cultuur van het eiland. In no time leiden ze je naar de meest inspirerende plekken.

Wat bieden ze je nog: ruime en lichte kamers, heerlijke gezonde maaltijden, manuscriptbegeleiding (in groep en individueel), verfrissende wandelingen, zwempauzes, traditionele live muziek, een avondje wijn proeven, een bezoek aan de bergdorpjes enz.

De nieuwe schrijfweek: van 18 mei tot 25 mei 2013. Waar? Griekenland. Eiland: Ikaria. Dorpje: Nas, dat bekend staat voor zijn adembenemend decor (zee, rotsen, strand en de rivier Chalaris diep beneden), zijn artistieke aantrekkingskracht en zijn locatie, vlakbij de ruïnes van een eeuwenoude Artemistempel. In Nas logeer je in een studio aan zee. De schrijfcursus zelf vindt plaats in een centrale, gezellige werkruimte naast Thea’s Restaurant. Elke cursist woont in een straal van honderd meter van dit centrale punt. De werkruimte met WIFI is afgesloten van het restaurant en kijkt uit over zee. Ontbijt, lichte lunch en avondmaal worden voorzien in Thea’s Restaurant. 

Snelle beslissers kunnen genieten van een vroegboekkorting. Bovendien kan je een gedeelte van de kosten inbrengen via de VDAB opleidingcheques. Wat houdt je nog tegen?

Inschrijven kan vanaf 18 oktober op www.creatiefschrijven.be 
Meer info over prijzen, vliegtickets en dergelijke volgt a.s.a.p.

Nas - zie hoe mooi het strand daar beneden

Schrijfweek op Ikaria

Weekje geïnspireerd schrijven op het Griekse eiland Ikaria onder begeleiding van David Pefko (winnaar Gouden Boekenuil) en ... mezelf

"Ikaria is een vrouw," zegt Thea, eigenares van het gezellige Thea's Restaurant in Nas, Ikaria. "Ze is verdomd wispelturig. Soms is ze zacht voor haar bewoners, soms beenhard. Ze is ondoorgrondelijk: haar ziel laat zich niet zomaar kennen. Dit maakt haar onvoorstelbaar inspirerend. Ik krijg nooit genoeg van haar. En samen met mij alle kunstenaars die zich door haar lieten inspireren. Ja, Ikaria is de ideale muze."

Gouden Boekenuil-winnaar David Pefko en schrijfdocent Joey Brown nodigen je namens Creatief Schrijven vzw uit op Ikaria, een wonderlijk eiland in de Egeïsche Zee. Ze nemen je mee naar het rustige piepkleine kustdorpje Nas, dat bekend staat voor zijn adembenemend decor (zee, rotsen, strand en de rivier Chalaris diep beneden), zijn artistieke aantrekkingskracht en zijn locatie, vlakbij de ruïnes van een eeuwenoude Artemistempel. De gedroomde omgeving om door te schrijven aan je roman of schrijfproject. David Pefko deelt zijn eigen ervaring en geeft je uitdagende schrijfopdrachten. Docente Joey Brown staat je bij met raad en daad.

In Nas logeer je in een studio of appartement aan zee. De schrijfcursus zelf vindt plaats in een centrale, gezellige werkruimte naast Thea’s Restaurant. Elke cursist woont in een straal van honderd meter van dit centrale punt. De werkruimte met WIFI is afgesloten van het restaurant en kijkt uit over zee. Ontbijt, lichte lunch en avondmaal worden voorzien in Thea’s Restaurant.

Op het programma staan ook een aantal randactiviteiten zoals traditionele muziek, een wijnproefavond en een inspirerende wandeling in de bergen.

Het aantal plaatsen is beperkt. Schrijf dus zeker in vóór 10 juli 2012.

Thea's restaurant

Ikaria in de lente

Begeleiding

David Pefko, auteur en winnaar Gouden Boekenuil 2012 en Joey Brown, schrijfdocent

Tijdstip en locatie

Van zaterdag 1 september tot zaterdag 8 september 2012. De deelnemers ontmoeten elkaar op 1 september om 8.30u op de luchthaven van Athene om dan om 10u gezamenlijk naar het eiland Ikaria te vliegen. De terugvlucht van Ikaria naar Athene op 8 september is om 11.15u met aankomst in Athene om 12.05u.

Prijs

Het inschrijvingsgeld bedraagt € 899, waarvan  € 500 cursusgeld, € 245 logies: op basis van 2-persoonskamer en maaltijden (d.i. uitgebreid ontbijt, lichte lunch/hapjes, avondmaal exclusief drank) en € 154 euro reis- en excursiekosten.

Na inschrijving schrijf je een voorschot van € 299 over op rekening 001-4238815-88 met code CS 12/10.  De resterende € 600 betaal je ten laatste op 30 juli 2012.

Betalen met opleidingscheques is mogelijk.

De reis naar en van Athene en een reisverzekering is niet inbegrepen en valt onder de verantwoordelijkheid van de cursisten zelf. Een ticket boeken kan via Aegeanair.com. Wacht met bestellen van je ticket best tot je bevestiging van ons krijgt dat er zeker voldoende deelnemers zijn.

Inschrijving

Creatief Schrijven vzw– [e] info@creatiefschrijven.be – [t] 03 229 09 90

www.creatiefschrijven.be

Osho in Lesbos

in het bos daar staat mijn huisje ...

Zopas reisde ik van het eiland Ikaria naar Osho Afroz, een Osho meditatiecentrum in het achterwerk van Lesbos, Skala Eresou. Eventjes van het ene eiland naar het andere hoppen, blijkt een ware onderneming: 9 uur lang zit ik op een spookbook (leeg!) van Ikaria naar Lesbos, zoek daar om half drie 's nachts een lukraak geboekt havenhotel en neem de dag daarna de bus naar Skala Eressos. Twee en een half uur bussen, want Lesbos is groot, zeer groot. Ik zou bijna vergeten dat ik op een eiland zit.

Hoe is Osho Afroz? Een plek met een alomtegenwoordigheid van de -in 1990 overleden- guru en schrijver Osho? (Googel Osho en u zal vinden.) Het meditatiecentrum is nog in opstartfase, na winterse leegheid. Ik bewoon een houten hutje -een bordje zegt 'goddess of the day'- waarin ik me perfect gelukkig voel. De voorbije 24 uur bracht ik voornamelijk in stilte door. Dat wil zeggen: uitgestrekt op bed, diep verscholen onder lakens met felroze prints van Peace, Love en ... Barbie (echt wel). Ik luister naar vogels en krekels. En af en toe klap ik mijn laptop open om weer een stukje te schrijven. Zoals dit hier.

Hoe is Osho Afroz nog? Wild en overwoekerd: de natuur nam hier tijdens de wintermaanden behoorlijk wat ruimte in. Ik moet een zee van dorre grassen door vooraleer ik mijn hutje bereik. De vloer van het wasblok -wc's met halve muurtjes van elkaar gescheiden, idem dito voor de douches- ligt bezaaid met boomschors en ongedierte van allerlei slag: krekels, kevers, mieren, halve vliegen, dode spinnen, wormen ... ik kan het ene lijk met moeite van het andere onderscheiden. Wordt morgen geveegd. Of overmorgen. Of de dag daarna. Wie kan het zeggen? De grote gemeenschappelijke keuken: in volle voorbereiding. De kok arriveert morgen. Of overmorgen. 

Gisteravond de eerste meditatie: dans, zitten in stilte en daarna een korte toespraak van Osho zelf (op dvd). Wat ik ervan vind, vragen ze me achteraf, om de eerste keer Osho 'te voelen'. Ja, te voelen, want ik citeer een bezoekster hier:

'Je hoeft niet per se te begrijpen wat hij zegt. Zijn energie voel je.'

'Euh ...?' denk ik dan. Van een dooie Osho moet ik het nog hebben?

Maar nogmaals -ik word aangepord- wat ik ervan vind? Het is tien uur 's avonds en we zitten aan het diner: Italiaanse pasta, sla en brood, want de plaatsvervangende niet-kokkin, is Italiaanse.

'Heel eerlijk?' vraag ik voorzichtig.

'Ja, natuurlijk mag je eerlijk zijn.'

'Ik vond het behoorlijk teleurstellend.'

En shit, dat had ik nu niet moeten zeggen.

Punt is: ik ben erg nieuwsgierig naar Osho's meditaties. Ze zijn -zo hoorde ik- energiek en creatief. Een tweede reden is een intensieve training die ik hier wil volgen: een training gericht op psychologen, sociaal assistenten en ja, waarom ook niet, verloren gelopen ex-leerkrachten zoals ik. De training ligt volledig in de lijn van mijn interesses. Maar welke plaats ik Osho daarin zal geven, nu ja, dat zie ik dan wel weer.

Echte liefde

de stiekeme toeschouwer

Voor echte liefde zijn geen woorden nodig, getuige deze foto's die ik per toeval nam op de boot van Ikaria naar Lesbos. Twee mensen (M&M) die onbewust elkaars lichaamshouding kopiëren terwijl ze van het uitzicht genieten ...  Ze dansen een taal die enkel zij twee kennen. Ik vind dat schoon (en ik gebruik bewust dit oerwoord), echt schoon.

Hier hebben ze mij -de stiekeme toeschouwer- eindelijk in de gaten. Op de achtergrond het eiland Samos. 

M&M onderweg voor een reisje Turkije