'Five pieces bubblegum', staat er op het felgele pakje. Een zongebrilde poes blaast grote roze bellen. Ik beeld me in hoe dat beest die bel laat knappen, de hele troep plakkerig over zijn snoet, en dan een gevecht aangaat met zijn tong in een vergeefse poging een nieuwe bel te blazen ... nee, Bubblicious is echt alleen voor mensen gemaakt. 'Met vruchtsmaak', staat er eveneens, maar eens je zo'n enorme plastic gum in je mond stopt, proef je vooral zoete, weeë, chemische brol.
Ik hou van chemische brol. En zeker die brol waar je meteen een mond vol van hebt. Bubblicous Ultimate Original dus. Soms probeer ik er twee of zelfs drie tegelijk, kwestie van de kaakspieren te trainen. Pijnlijke oefening meestal.
'Dat is zo typisch jij. Mag ik er eentje?' wijst een vriendin naar mijn handtas waar ik net een Bubblicious uit opviste.
'Typisch ik?'
'Ja', zegt ze, 'Bubblicious hoort helemaal bij jou, en dat is nog maar een fractie van je vreemde gewoontes.'
'Ben ik dan zo raar?'
'Ja, maar dat ben ik al gewend.'
'Deel maar uit op mijn begrafenis straks, als we groot en dood zijn', zeg ik, 'een typische herinnering aan mij. Kunnen ze me eten.'
'Als hostie. Het lichaam van Joey. Amen.'
'Lekker rozig. En zoet. Als een baby.'
'Nou, ik weet niet hoe jij smaakt, schat, maar dat het zoet is kan ik me wel voorstellen.'
'En dan dikke bellen blazen. Een kerk vol roze bellen.'
'En dan in stoet achter de lijkkist, zwarte stropdassen, jurken en jassen half verscholen achter roze bellen. In een rijtje achter elkaar. En dan het geluid: knap! knap! knap! en het malen van kaken. Heerlijk!'
'Een afscheid in humor. Maar daar moet jij dan wel voor zorgen. Dat is, als jij mij overleeft.'
'Deal. Nog een jaar of vijftig. Ik kan niet wachten.'
'Zeg?'
'Ja?'
'Zou die Bubblicious dan nog bestaan?'
'Hoezo?'
'Wel, over vijftig jaar?'
'Vast wel.'
'Misschien moeten we nu al dozen inslaan.'
'Nee, gij.'
'Morgenochtend.'
'Okee.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten