altijd in het midden kijk ik naar
de rimpels van het water
voel de bochel op mijn rug
en ik sta het toe:
de vallei als herfstig deken
plooit klam mijn schouders recht
het landschap grinnikt kort
glijdt dan aan me voorbij
alsof niet het water maar ik erin
beweeglijk is maar neen het kan niet
ik besta uit steen en zuid en mos
en een voet zwaar in de rivier
mijn neus klimt dunne wolken op
met opzet doe ik dat zo hoog
ik kijk graag hoe ik ben
een rustplaats voor een vogelzucht
Joey 2009
Joey 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten