Kringdans bij maaneclips

volle maan:)

Op de website van de Vereniging voor Sterrenkunde (België): 

"Op 10 december zal er zich een totale maansverduistering voordoen. Helaas zal deze verduistering in onze contreien slechts te zien zijn bij maanopkomst en dit nadat de totale fase reeds voorbij is. (...)  Een goede reden om deze maansverduistering te gaan waarnemen in Indië ...!"

:-) !!!!!!!!!!!!

En zo komt het dat ik na een week zwijgend samenleven in een Zencentrum, bovenop een plat dak sta in de bergen van Tamil Nadu, India. Reden: volle maan/maaneclips. Teleurstelling want geen maan te zien: we turen een dik zwart wolkendek in. Driedubbele teleurstelling, want vannacht is de laatste volle maan van het jaar én totale maanverduistering. Een buitenkans van eens om de vier jaar.

Iemand zet zeven kaarsen in een cirkel. Iemand zet zilveren potjes met bloemen. En dan, heel onverwacht schuiven de wolken weg. Een volle maan in al haar glorie, twee dikke minuten lang. 'Ooo!' en 'Aaaaa!' in het Engels, Duits, Russisch, Spaans, Portugees, Italiaans en ... Vlaams. Een zwarte schijf met gouden rand: is dat de zon voor de maan? Werkelijk een magisch moment. Dan verdwijnt ze weer achter de wolken, maar we zien hoe ze boven het wolkendek haar licht verspreidt.

We geven elkaar een hand en maken een cirkel. We bassen het oergeluid: ‘ohm’. Iemand spreekt een wens uit: ‘Voor wereldvrede' en 'onze cirkel als symbool’.

De maan vertoont zich niet meer. Toch blijven we op het dak zitten. Doen een reeks ‘maanyoga’ (een aantal zonnegroeten, maar dan voor de maan). Op blote voeten en blote handen. Zonder mat of toebehoren. Iemand geeft een hoed rond. Daarin zit voor ieder een papieren wens. Op mijn papiertje: ‘Voel de golf van leven in je lichaam.’

Als afscheid een omhelzing: doorgeven van energie. Diep ademen. Borst tegen borst. Buik tegen buik. Dat het volslagen onbekenden zijn die ik tegen mijn lijf aandruk, zal me worst wezen. Het gaat om het geven.

Ja. Zo komt het dus dat je op een plat dak staat in de bergen van Tamil Nadu. In een cirkel. Bij volle maan.  En over dat zwijgend samenleven: het brengt de essentie naar de oppervlakte.  Omdat we weinig spreektijd hebben, is er geen tijd voor overbodigheid. We doen (samen) wat we belangrijk vinden. En er wordt niet over gepraat:)