IKARIA - Vandaag hing er bij thuiskomst een plastic
supermarkttas aan mijn deur: boordevol 'groensel'.
‘Wat is dit?’ (eerste gedachte)
‘Wie heeft dit aan mijn deur gehangen? Een vriend? Een
buur?’ (tweede gedachte)
Ik opende de tas om te ruiken wat voor groensel het was: ui!
‘Wat moet ik hiermee? Opeten? Planten? Eerste optie: een
makkie. Tweede optie: ik heb geen idee hoe dit moet.’ (derde gedachte)
En dan, in dat stille moment dat altijd onverwacht komt, in
dit één-seconde-moment waarin je in jezelf keert en voor even gedachteloos bent,
rees een enorme ‘dankjewel’ van ergens diep in mijn borstkas omhoog:
‘Dankjewel wie dan ook. Dit is een geweldig welkom!’
(en ach, tja, gut, zal ik dan maar uien leren planten?)
ik zal met mijn moestuintje nog even moeten wachten vrees ik. Er ligt alweer een sneeuwtapijt van 10 cm dik over Vlaanderen en de grond is glazig hard, zodat je je schop er niet door krijgt. Steek de uien zodanig in de grond dat je nog net hun topje boven de aarde ziet uitsteken. Ze hoeven weinig tot geen water en met wat geluk en zonneschijn komen ze vanzelf het luchtruim verkennen. Veel succes !x
BeantwoordenVerwijderen