 | |||
| Uitzicht vanuit mijn raam, Antwerpen, lente 2010 |
Iedereen vraagt zich misschien af hoe je dat doet, beslissen over een jaartje niet werken en reizen. Wel, dat gaat heel gemakkelijk. Je begint alvast met het uitgeven van veel geld. Maar wacht, ik loop vooruit op de zaken. Het eerste dat je doen moet, is het incalculeren van een aantal slapeloze nachten waarin je zombiegewijs ijsbeert door de woonkamer en urenlang door het raam staart. Langzaam word je je bewust van een mogelijk afscheid. In mijn geval: ik staarde alsof mijn toekomst ervan af hing, alsof ik de nachtelijke bewegingloosheid achter elk raam aan de overkant voor eeuwig in mijn geheugen wilde prenten.
Eens je je beslissing genomen en hardop uitgesproken hebt: loutere gelukzaligheid –je hebt hoegenaamd niets te verliezen- en meteen daarna de overweldigende stroom aan kleine ditjes en datjes die plots allemaal tegelijk zorgvuldig nagekeken, dubbel gecheckt, betaald en gearrangeerd moeten worden. De strakke wetten van Vadertje Staat zijn nooit eerder zo aanwezig geweest in mijn huis.
Je wil tijdens je reizen je woonst verhuren? Wel, dan is het sinds kort verplicht een EPC certificaat in je bezit te hebben. Honderd vijftig euro alsjeblief. Je verwarmingsinstallatie schoonmaken? Honderd euro alsjeblief voor het verplichte verbrandingsattest. Uitgerekend op dit moment begeeft na vijf jaar dienst je vaatwasmachine het. Herstellen? Honderd vijfentachtig euro alsjeblief. O ja, en je zou ook graag je postadres voor een jaartje wijzigen. Binnen België, ja, graag. Dat is dan 20 euro per 3 maanden. Reken zelf maar uit. En ga zo maar door en ga zo maar verder: extra reisverzekering, dure injecties voor alle gruwelijke ziektes die je in het buitenland oplopen kan, een reispas, een visum, een algemeen bloedonderzoek want je wil kerngezond vertrekken…
Bovendien wil je je job op een deftige manier achter je laten: cursussen aan speedtempo ordenen want doorgeven, collega’s inlichten, computerbestanden doorsturen, mailadressen bezorgen, papieren ondertekenen, afscheid nemen en antwoorden verzinnen op de talloze vragen die op je af komen. Tegen de tijd dat je klaar bent met alle praktische zaken, ben je totaal uitgeput. Onder mijn ogen zag ik dagelijks de grijze wallen groeien. En mijn nek, de zwakke plek bij uitstek waar alle stress zich verzamelt en dichtslibt tot een pijnlijk spierkluwen, nu ja, die werd zo stijf als een plank.
Een echte aanrader, beslissen tot loopbaanonderbreking. Bankroet en een geestelijk wrak bij vertrek. Maar dat zeggen moedige loopbaanonderbrekers in aantrekkelijke tijdschriftartikels er nooit bij, uiteraard.
